Ευθύς εξαρχής η όμορφη αυτή φωτό για να μας βάλει λίγο στο κλίμα. Και λέω "λίγο" διότι η όραση δεν μπορεί επ' ουδενί να απεικονίσει την "ατμόσφαιρα" που "αποπνέει" η όλη κατάσταση εάν δεν πιάσει δουλειά και η αίσθηση της όσφρησης!
Όλη η πόλη βρωμάζει και ζέχνει! Ήμασταν που ήμασταν στα μαύρα μας τα χάλια, με έναν Πειραιά που μόλις μπεις σε ένα πιό απόμερο σοκκάκι (αλλά και στα πολλά κεντρικά) βρωμοκοπάει κατρουλίλα και σκατίλα σκύλων κι ανθρώπων, ήρθε κι η απεργία και έδεσε για μία ακόμη φορά το γλυκό!
Δε θα αναφερθώ στους απεργούς, όχι στο παρόν γραπτό. Θα το κάνω κάποια άλλη στιγμή, παραθέτοντας ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που εντόπισα στην Καθημερινή και έχει να κάνει με τις εισφορές προς τα Δημόσια Ταμεία. Αυτό που θα ήθελα να κάνω σήμερα είναι να δω το θέμα απ' τη μεριά του πολίτη, αυτής της άθλιας σιγανοπαπαδιάς, του άξεστου, στ@ρχιδιστή και ανεύθυνου πολίτη.
Αγαπητέ συμπολίτη : Γιατί είσαι τόσο βρωμύλος? Γιατί δεν ενδιαφέρεσαι ούτε στο ελάχιστο για τον πλησίον σου και τη δημόσια υγεία? Έχεις σαν δεδομένο ότι υπάρχει απεργία των εργαζόμενων στον τομέα της καθαριότητας, με άγνωστο τη λήξη της. Εσύ τί κάνεις? Πώς αντιδράς? Η απάντηση μπορεί να ποικίλλει, ανάλογα με το βαθμό της ανευθυνότητας του καθενός μας. Μπορεί πχ να είναι το ντελαμαγκέν "τα βγάζω έξω ρε, τί με νοιάζει ρε, να κόψουν το λαιμό τους, πού να τα πάω, εγώ φταίω που απεργούν?" ή ας πούμε κάτι πιό.....χαμηλών τόνων, κάτι όπως το "εεεεε......τί να κάνω, τα έβγαλα έξω, δεν ήξερα πού να τα πάω". Το ρεζουμέ πάντως είναι ότι στο 99% των περιπτώσεων, ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά είναι ότι τελικά τα έβγαλαν έξω, συνήθως άμεσα, λειτουργώντας όπως θα λειτουργούσαν αν οι υπηρεσίες έκαναν κανονικά το καθήκον τους!
Kι όμως, η λύση για να αποφύγουμε αυτό το μαρτύριο, είναι απλή : Κράτα τα σπίτι σου ρε φίλε. Κράτα όσο πιό πολύ μπορείς, βγάλτα στο μπαλκόνι, βάλτα στην αποθήκη. Δε λέω, ούτε αυτό είναι υγιεινό και στο κάτω κάτω γιατί να επιβαρυνθεί ο καθένας μας για την αλητεία κάποιων που δε δίνουν δεκάρα για μας, αλλά είναι θέαμα και συνθήκες διαβίωσης αυτό που βιώνουμε καθημερινά? Δε χωράς να περάσεις στο πεζοδρόμιο αλλά και να χωρούσες δεν αντέχεις τη μπόχα! Βουνό τα σκουπίδια, τεράστιοι σωροί! Κι όλα αυτά θα μπορούσαν να υπάρχουν σε πολύ μικρότερο βαθμό εάν ο καθένας μας είχε τη στοιχειώδη λογική και υπευθυνότητα να κάνει μια μικρή θυσία! Κι η πλάκα είναι ότι πριν λίγο καιρό κοροϊδεύαμε τους Ναπολιτάνους για τον πόλεμο των σκουπιδιών που είχε γίνει...
Πάγια θέση μου είναι : Το κράτος μας και οι Υπηρεσίες του είναι αυτό/ές που είναι. Αντί να κλαψουρίζει και να φωνασκεί ο καθένας μας συνεχώς για τα χάλια, καλό θα ήταν να κάνει παράλληλα και την αυτοκριτική του. Ναι, το κράτος είναι για την πανήγυρη, ΕΣΥ όμως τί κάνεις? Μήπως έχεις βρει την εύκολη λύση φορτώνοντας τα όλα στον κόκκορα? Μήπως ένα μικρό ποσοστό σύνεσης από μέρους σου θα οδηγούσε σε πολύ καλύτερες συνθήκες για όλους μας, έστω και με την αναλγησία του κράτους?
No comments:
Post a Comment