Mία φιλήσυχη πολίτης (ας κάνω το μ***κα)

Πρωί, στους Αμπελόκηπους με τη γυναίκα μου πηγαίνοντας σε κάποιον γιατρό με το αυτοκίνητο.

Κινούμαι σε ένα στενό μονόδρομο στον οποίο έχουν παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο αριστερά και δεξιά και ο οποίος λίγα μέτρα πιό μετά διασταυρώνεται με δρόμο ο οποίος έχει φορά από αριστερά προς τα δεξιά.

Μπροστά μου, ανάποδα στο δρόμο και στο ύψος περίπου της διασταύρωσης, βλέπω αυτοκίνητο το οποίο προσπαθεί να ανέβει στο πεζοδρόμιο που βρίσκεται στα δεξιά μου ώστε να παρκάρει. Παρκάρει λοιπόν και σταματάει αλλά η κυρία που το οδηγούσε δεν συνειδητοποίησε ότι ακριβώς στην απέναντι μεριά του δρόμου είχε παρκάρει κάποιος "εγκέφαλος" αρκετά πιό ανοιχτά απ' τους άλλους.

Με λίγα λόγια, δεν χωρούσα να περάσω. Της κάνω νόημα ότι υπάρχει πρόβλημα και βλέπω ότι εκνευρίζεται, κάτι λέει αλλά τελικώς καταλαβαίνει ότι δεν γίνεται τίποτα και πρέπει να πάει πίσω. Κάνει λοιπόν όπισθεν, κατεβαίνει απ' το πεζοδρόμιο και με ρωτά που θα πάω, ίσια στο δρόμο ή θα στρίψω δεξιά? Της δείχνω "ίσια", το οποίο φαντάζομαι κανείς δε μπορεί να μπερδέψει με το δεξιά και βλέπω ότι συνεχίζει να κάνει όπισθεν και "στρατοπεδεύει" ίσια μπροστά μου, λίγο μετά τη διασταύρωση και περιμένει -προφανώς- να στρίψω.

Της ξανακάνω νόημα ότι θέλω να πάει ίσια και τη βλέπω μέσα στο αμάξι να έχει αρχίσει να βρίζει και να χειρονομεί. Η ήδη εξαντλημένη υπομονή μου σώθηκε, οπότε βγάζω κεφάλι απ' το αμάξι και της φωνάζω "Άντε κυρία μου, τελείωνε να πάμε στη δουλειά μας".

Βγάζει κι αυτή το κεφάλι και αρχίζει κάτι περίεργα, "Τί θες?" και "δεν ξέρεις να οδηγείς που δε μπορούσες να περάσεις" και "θες και τα ρέστα που μου έκανες νόημα ότι θα πας εκεί και άλλαξες γνώμη?" και τα τοιαύτα. Ε δεν άντεξα ρε παιδιά. "Μάθε κυρία μου να παρκάρεις και τελείωνε σε παρακαλώ να πάω στη δουλειά μου, άσχετη έ άσχετη!" Απάντηση κυρίας : "Δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω, να πας εσύ". Και σβήνει το αυτοκίνητο!

Εκεί άρχισε ο τραγέλαφος. Της είπα ότι θα πάρω την αστυνομία να έρθει να τη μαζέψει αλλά αυτή δεν χαμπάριαζε. Ούτε όμως κι εγώ και όντως κάλεσα το 100 και τους εξήγησα την κατάσταση. Εντωμεταξύ, από πίσω μου έρχονταν συνεχώς αυτοκίνητα, αρκετά εκ των οποίων ήθελαν να στρίψουν και αναγκαζόμουν να κάνω λίγο μπροστά για να περάσουν τη διασταύρωση και μετά πάλι πίσω. Κάποιοι όμως ήθελαν να κινηθούν ίσια, οπότε μου κορνάριζαν και αφού τους εξηγούσα έβγαιναν κι αυτοί έξω και της φώναζαν να σοβαρευτεί να πάμε όλοι στις δουλειές μας αλλά αυτή τίποτα, γαϊδούρι ξεσαμάρωτο. Κι όχι μόνο αυτό, σε μερικούς έλεγε ότι την έβρισα κιόλας, κάτι στο οποίο αντέδρασα λέγοντας της ότι την έχω πάρει με την κάμερα του κινητού.

Ακόμη και κάποιοι εργαζόμενοι από παρακείμενο γκαράζ πήγαν να την παρακαλέσουν ενώ ήρθε σ' εμένα ένας Πακιστανός που εργαζόταν εκεί και μου λέει "φύγε κύριο καλύτερα, δεν είναι καλή κυρία αυτή", όμως εγώ επέμεινα.

Μετά από ένα τέταρτο κι αφού ακόμη και περαστικοί της φώναξαν, αποφάσισε να φύγει. Όμως ένα περίεργο πράγμα ρε παιδιά, δεν το χάρηκα καθόλου, μα καθόλου κι αυτό διότι η ψυχική οδύνη στην οποία μας υποχρέωσε αυτό το δίποδο, ήταν πολύ μεγάλη. Και σκέπτομαι ότι εν τέλει έδρασα επιπόλαια, ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να δώσω τόπο στην οργή και να φύγω. Άλλωστε, η βλακεία είναι ακατανίκητη. Άλλωστε επίσης, ίσως και να γίνονταν χειρότερα τα πράγματα διότι προφανώς το δίποδο ήταν γνωστό στη γειτονιά και κανείς δε μπορεί να μου εγγυηθεί ότι δεν θα υποχρέωνε με κάποιο τρόπο τους φτωχοδιάβολους υπάλληλους του γκαράζ να έρθουν σαν μάρτυρες εναντίον μου. Πανεύκολο, αν σκεφτούμε ότι χωρίς καν να την βρίσω, υποστήριζε πως το έπραξα. Το λέω αυτό διότι μαζί μου δεν είχα κινητό, ούτε κάμερα για να αποδείξω του λόγου μου το αληθές.

Όσο για το προφίλ της? 45-50 ετών περίπου. Και αναρωτιέμαι : Αν μια γυναίκα μέσης ηλικίας κάνει τέτοιες "μαγκιές" στο δρόμο, τί είδους πολιτισμό μπορεί άραγε να περιμένει κανείς στην άσφαλτο? Όχι ότι παλιότερα δεν υπήρχαν "μάγκες" , όμως δεν ήταν τόσοι πολλοί πια. Τώρα βλέπεις ανθρώπους που μόλις βγήκαν απ' τη σχολή οδηγών, να καβαλάνε πεζοδρόμια, να κάνουν αναστροφές, γενικά να κάνουν πράγματα που πριν 10-20 χρόνια τα έκαναν σχεδόν μόνο όσοι σκάμπαζαν πέντε πράγματα παραπάνω από αυτοκίνητα.

Τελικά, σε κάποιες περιπτώσεις ίσως δεν έχει νόημα να δικαιωθείς. Είναι αυτό που λέμε "ας κάνω το μ***κα".......