Περιαστική υλοτομία - περιαστική αλητεία : Απάντηση Πολεοδομίας Νομαρχίας Πειραιά

Η καθυστέρηση στις ενέργειες του ελληνικού κράτους είναι γνωστή τοις πάσι αλλά ειλικρινά δεν περίμενα ότι για ένα τέτοιο ζήτημα όπως η κοπή δύο δέντρων σε μια οδό, θα χρειάζονταν 6μιση μήνες για να δοθεί. Ούτε βέβαια πως η αυτοψία στο χώρο θα λάβαινε χώρο πέντε ολόκληρους μήνες κατόπιν της αρχικής μου καταγγελίας.

Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο της υπόθεσης. Το χειρότερο είναι η ίδια η απάντηση την οποία παραθέτω ευθύς αμέσως :



Είναι κάποιες στιγμές (οι οποίες όσο πάνε και πληθαίνουν) στις οποίες ντρέπομαι που είμαι πολίτης αυτού του κράτους. Δεν έχω λόγια να εκφράσω τη λύπη και την αγανάκτηση που αισθάνθηκα διαβάζοντας όσα γράφονται. Θα μου πεις "άσε μας ρε φίλε, εδώ ο Δήμος Αθηναίων προέβη σε κόψιμο 50 δέντρων σε πάρκο και έγινε χαμός, τί μας λες για μόλις 2 παλιόδεντρα?".

ΛΑΘΟΣ! Με την ίδια λογική δηλαδή, επειδή καθημερινώς πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι, δε θα πρέπει να μας σοκάρει ο θάνατος του ενός? Είναι δυνατόν να κρίνουμε ποσοτικά και όχι ποιοτικά? Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο αδιάφοροι σαν κοινωνία απέναντι στον καθημερινό βιασμό που υπόκειται το περιβάλλον, η υγεία μας, η αξιοπρέπεια μας απ' τον κάθε κάφρο?

Ιδού η κατάσταση των δέντρων τότε και σήμερα :





Η απάντηση μου δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική :

Προς : Νομαρχία Πειραιά
- Noμάρχη
- Διεύθυνση Πολεοδομίας
Τμήμα Ελέγχου Κατασκευών

Δήμο Δραπετσώνας
- Δήμαρχο
- Τμήμα Πρασίνου & Καθαριότητας



Πειραιάς, 29/01/2009

Θέμα : Κοπή δέντρων στην οδό Αναπαύσεως 35, Δραπετσώνα


Κύριοι/α,

Σε συνέχεια της αίτησης μου προς την Πολεοδομία Νομαρχίας Πειραιά (με Αρ. Πρωτ Π9908/Δ2082/27-6-08) και απαντητικής επιστολής του αρμόδιου τμήματος αυτής Ελέγχου Κατασκευών (Φ 723/08 Aρ. Πρωτ. Π9908/Δ2082/08 της 12/01/09), καθώς και φαξ/κοινοποίησης της επιστολής μου αυτής προς το Δήμο Δραπετσώνας την ίδια περίπου ημερομηνία, θα ήθελα να σχολιάσω τα κάτωθι:

α. Πέντε μήνες είναι ένα υπέρ το δέον μεγάλο χρονικό διάστημα ενέργειας. Απαράδεκτη
καθυστέρηση..

β. Οι τεχνικοί που προέβησαν στην αυτοψία είτε είναι ελλιπώς καταρτισμένοι, είτε προέβησαν σε αυτοψία εκ του μακρόθεν , είτε πήγαν και διαπίστωσαν σε κάποια άλλη διεύθυνση διότι έχουν κάνει εντελώς λανθασμένη εκτίμηση. Όπως προκύπτει και από τις φωτογραφίες που εσωκλείω (μια και η αναφορά μου στο blog antikafrila.blogspot.com όπου είναι αναρτημένες αυτές που τραβήχτηκαν ακριβώς μετά την κοπή δεν έπιασε προφανώς τόπο), κοπή υγιέστατων δέντρων αυτού του μεγέθους σε ύψος μόλις 1 μέτρο και 25 εκατοστά απ’ το έδαφος, είναι κάτι πρωτάκουστο και μπορεί να θεωρηθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από κλάδεμα. Εάν δεν πρόκειται περί δαίμονα του τυπογραφείου, τότε πρόκειται περί αίσχους και άλλου ενός βήματος στον κατήφορο της πόλης προς την πλήρη τσιμεντοποίηση της. Ακόμη κι αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι τα άτυχα δέντρα έχουν βγάλει ένα μικρό κλωνάρι (το οποίο παρεμπιπτόντως, οφείλεται στη φροντίδα και τη μέριμνα που επέδειξαν κάποιοι κάτοικοι με πρώτο και κύριο τον πατέρα μου), το γεγονός της κοπής δε μπορεί να αξιολογηθεί διαφορετικά.

Ως αρμόδια Αρχή (ή συναρμόδια εάν συμπεριλάβουμε και το Δήμο Δραπετσώνας στους αρμόδιους), οφείλετε να ερευνήσετε όχι μόνο εάν πρόκειται περί κλαδέματος ή όχι αλλά και τη νομιμότητα αυτού. Οφείλετε να ερευνήσετε εάν όντως η πράξη αυτή ήτο αποτέλεσμα ενεργειών του Δήμου Δραπετσώνας (κάτι το οποίο δεν ισχύει, ποτέ δεν ήρθε συνεργείο του Δήμου για να κλαδέψει στο σημείο, τα γεγονότα είναι γνωστά τοις πάσι στη γειτονιά) ή όχι. Οφείλετε επίσης να συμβάλλετε στην αποτροπή τέτοιων πράξεων στο μέλλον.

Ήδη, κάποιος άλλος «κύριος» λίγα μέτρα μακρύτερα, κλάδεψε το άτυχο δέντρο που έκρυβε την πινακίδα του καταστήματος του. Άλλος, επίσης σε κοντινό σημείο, «καλλώπίσε» αυτό κάτω απ’ το οποίο έχει παρκάρει το προς πώληση αμάξι του. Πού βαδίζουμε λοιπόν? Μήπως να τα ξεριζώσουμε όλα να τελειώνουμε διότι ενοχλούν τον κάθε κάφρο νεοέλληνα? Αν αύριο μεθαύριο πάει κάποιος και κόψει όλα τα δέντρα του δρόμου, τα δέντρα της Δραπετσώνας, τα δέντρα όλης της Αθήνας, εμείς θα πάμε μετά την παρέλευση πέντε μηνών και θα βαφτίσουμε την κοπή «κλάδεμα»? Έχει παραμορφωθεί η εικόνα του δρόμου ή όχι? Πόσα χρόνια χρειάζεται για να επανέλθουν τα δέντρα αυτά στην πρότερη τους κατάσταση? Τίποτα δεν μας δίδαξαν οι πυρκαγιές και οι καταστροφές?

Αντί δηλαδή να δίνουμε κίνητρα (και αντικίνητρα) στους πολίτες για να μην ενοχλείται ούτε ένα φύλλο απ’ τα λιγοστά δέντρα της τσιμεντούπολης, εμείς μόνο που δεν επιβραβεύουμε τους αυθαιρετούντες? Ποια είναι η πολιτική και η νοοτροπία της κοινωνίας μας προς το περιβάλλον και την αυθαιρεσία, ο ωχαδερφισμός? Έμβλημα μας η στρουθοκάμηλος? Άγνωστες έννοιες η ντροπή και το φιλότιμο? Τι κοινωνία θα παραδώσουμε στα παιδιά μας?

Με άλλα λόγια, τί κάνει το κράτος ώστε να ο νομοταγής πολίτης που συνθλίβεται σε Συμπληγάδες καθημερινά, ένας πολίτης που παλεύει να μην παρασυρθεί απ’ την καφρίλα, τη διαφθορά και την αλητεία που κυριαρχούν, που παλεύει να γαλουχήσει τα παιδιά του ώστε να μη γίνουν εντελώς αδιάφορα για τους νόμους και τους κανόνες (είδαμε τ’ αποτελέσματα της αδιαφορίας αυτής μόλις προσφάτως), να μην φτάσει να πιστεύει ότι κυνηγά ανεμόμυλους και να τα βροντήξει εν τέλει κι αυτός, αηδιασμένος?

Στηρίξτε τη νομιμότητα διότι ο κοινωνικός ιστός αποσυντίθεται. Πατάξτε την παρανομία με κάθε τρόπο διαφορετικά θα ολισθήσουμε στην πλήρη αναρχία. Eνεργήστε ώστε να βρει ο δρόμος την εικόνα που είχε προ της αισχρής αυτής πράξης..

Προτού προβώ σε περαιτέρω ενέργειες, αναμένω απάντηση σας η οποία ελπίζω να μη χρειαστούν άλλοι έξι μήνες για να δοθεί..

Μετά τιμής,



ΥΓ
Η παρούσα θα γνωστοποιηθεί σε κάθε δυνατό Μέσο, έντυπο, τηλεοπτικό και διαδικτυακό. Κάποτε θα πρέπει να τραβήξουμε μια γραμμή στην αυθαιρεσία.


ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Φωτογραφίες :
1. 25/06/08 : Μία μέρα μετά την κοπή, φαίνονται καθαρά τα δύο δέντρα πεταγμένα δίπλα,
στα σκουπίδια.
2. 27/01/09 : H σημερινή τους κατάσταση καθώς και ο τρόπος με τον οποίο κόπηκαν.

Tραγικό δυστύχημα στη Λιοσίων...

Επέλεξα συνειδητά να μείνω λίγο μακριά απ' τα γεγονότα που ταλάνισαν την κοινωνία μας τους τελευταίους μήνες, θα τοποθετηθώ όμως λίαν συντόμως.

Σήμερα, θα ήθελα να αναφερθώ στο κάτωθι συμβάν, η τραγικότητα του οποίου για τον άδικο χαμό δύο ζωών, παρ' όλο που περιμέναμε να συμβεί κάτι τέτοιο, δεν παύει να σε βγάζει απ' τα ρούχα σου για το ανύπαρκτο κράτος και τους γελοίους και επικίνδυνους πολίτες/κάφρους που το συνιστούν.

"Τραγικό θάνατο βρήκαν το πρωί της Παρασκευής ένα πεντάχρονο κοριτσάκι και η γιαγιά του στην οδό Λιοσίων, κοντά στην πλατεία Αττικής.

Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά μέχρι στιγμής απο την τροχαία, η γυναίκα πήγαινε την εγγονούλα της στο παιδικό σταθμό και βάδιζαν στο πεζοδρόμιο, όπου όμως ήταν παρκαρισμένο ένα ΙΧ αυτοκίνητο, γι' αυτό υποχρεώθηκαν να κατέβουν στον δρόμο.Την ώρα εκείνη ένα μικρό φορτηγό κατασκευαστικής εταιρίας που μετέφερε πίσσα, για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο, έκανε έναν ελιγμό και παρέσυρε γιαγιά και εγγονή, τις οποίες πίεσε πάνω στο σταθμευμένο αυτοκίνητο.

Ακαριαίο θάνατο βρήκε η γυναίκα ενώ μετά τη διακομιδή του στο νοσκοκομείο Παίδων υπέκυψε στα τραυματά του το εγγόνι της, ηλικίας πέντε ετών.

Το φορτηγάκι συνέχισε την τρελή πορεία του, προσέκρουσε σε ένα άλλο σταθμευμένο όχημα που μετά τη σύγκρουση έπεσε πάνω σε κολώνα φωτισμού, την οποία έριξε, με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές σε άλλα αυτοκίνητα.Την πορεία του φορτηγού ανέκοψε ένα προπορευόμενο και γεμάτο κόσμο λεωφορείο του ΟΑΣΑ πάνω στο οποίο προσέκρουσε.

Ο οδηγός του φορτηγού συνελήφθη και θα οδηγηθεί στο Αυτόφωρο, ενώ δικογραφία για την υπόθεση σχηματίζεται απο την Τροχαία Αθηνών."

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τί περίπου συνέβη. Ο συνήθης καφροελληνάρας αλήτης θα είχε παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο, καθιστώντας αδύνατη την κίνηση των πεζών. Ο πραγματικός κύριος υπαίτιος, αυτός δλδ ο αλήτης δολοφόνος, γιατί δεν συνελήφθη πάραυτα μαζί με τον οδηγό του φορτηγού?

Θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον τα όποια νέα βγουν στη φόρα αν και πραγματικά δε νομίζω να ασχοληθεί κανείς ιδιαίτερα.

Λυπάμαι πραγματικά για το γεγονός ότι τα είχα πει και τα είχα πει και αρμοδίως, σε επιστολή μου στην Τροχαία Πειραιά. Δυστυχώς, αγρόν αγοράζουν όλοι οι κυβερνώντες και οι ηγεσίες των σωμάτων ασφαλείας. Δημόσιοι Υπάλληλοι όλοι τους! Αγρόν αγοράζουν επίσης όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας που γράφουν στα απόκρυφα τους κάθε έννοια νομιμότητας, ενώ παράλληλα αδιαφορούν πλήρως για την ευζωία του πλησίον τους.

Αλήθεια, ποιός από εμάς δεν έχει προβεί σε ανάλογη ενέργεια, να κατέβει δλδ απ' το πεζοδρόμιο? Και ποιός άραγε έχει φροντίσει να κοιτάξει εάν το Χ όχημα που έρχεται πίσω του δεν έχει κάνει απότομη στραβοτιμονιά? Κρίμα, κρίμα πραγματικά!

Εύχομαι ο βλάκας αυτός, το ηλίθιο αυτό απόβρασμα που με τη βλακεία του στέρησε από δύο ζωές το μέλλον τους, να τιμωρηθεί παραδειγματικά μπας και βάλουν μυαλό κι όλοι οι υπόλοιποι κάφροι της συνομοταξίας του.

Γυναικεία........"ευαισθησία"...

Πήρε τις προάλλες ο πατέρας μου την κόρη μου για μια βόλτα με το καρότσι. Την ώρα που κατέβαινε από ένα πεζοδρόμιο εκεί κοντά, με σκοπό να περάσει το δρόμο και να ανέβει στο απέναντι πεζοδρόμιο, έρχεται τάχιστα αμάξι να παρκάρει εκεί, κλείνοντας το δρόμο.

Φωνάζει ο πατέρας μου για 5 δευτερόλεπτα αναμονή του αυτοκινήτου ώστε να περάσει και μετά να παρκάρει η οδηγός με την ησυχία της αλλά τίποτα, δεν εισακούσθη. Όχι μόνο τον έγραψε αλλά έκανε και επικίνδυνες μανούβρες μπρος-πίσω!. Βγαίνει αυτή άνετη έξω, κι ο πατέρας μου ο οποίος άρχισε να χάνει την ψυχραιμία του με την ανυπέρβλητη και εγκληματική βλακεία της εν λόγω, της ζήτησε το λόγο και την αιτία που δεν του επέτρεψε να περάσει ώστε να ανέβει στη ράμπα του πεζοδρομίου, αναγκάζοντας τον να κάνει κύκλο.

Αυτή, ατάραχη, κλασικό παράδειγμα νεοελληνικής γαϊδουριάς και θρασυδειλίας (το γιατί αναφέρω τον όρο θα φανεί παρακάτω), τον γράφει κανονικά και του πετάει ένα "πέντε λεπτά θα πάω στο ζαχαροπλαστείο απέναντι". Ε, εκεί ήταν που ο άνθρωπος άρχισε να χάνει μία μία τις τρίχες του και τη ρώτησε τί θα γινόταν αν ήθελε ένας ανάπηρος να περάσει. Τη ρώτησε επίσης αν θα έπρεπε να καλέσει το "100" για να πάρει ένα μάθημα, κι αυτή του απήντησε "δεν πα να καλέσεις και το 200"!

Κι ο πατήρ μου δεν είναι "καλό" παιδί με κάτι τέτοια. Αντιδρά. Παίρνει μια και δυό το "100" κι ευτυχώς ένα περιπολικό ήταν πολύ κοντά και πολύ σύντομα έφτασε εκεί. Προτού γίνει αυτό όμως, η απάντηση της "κυρίας" στην ενημέρωση της απ' τον πατέρα μου ότι "όπου νά 'ναι έρχεται το 100", ήταν ένα περιποιημένο και εκπάγλου καλλονής "χέστηκα!".

Οι μαγκιές όμως γρήγορα κόπηκαν μαχαίρι όταν έφτασαν οι αστυνομικοί και άρχισαν οι γελοίες δικαιολογίες του τύπου "μα είχα ανάψει αλάρμ", κλπ. Άβυσσος η ψυχή του βλάκα, πραγματικά!

Η κυρία ζορίστηκε. Φοβήθηκε πολύ. Πήρε τον αντρούλη της τηλέφωνο και αποκαλύφθηκε πως το σπίτι της ήταν μόλις πενήντα μέτρα μακρύτερα. Ήρθε το ανθρωπάκι και ζήτησε το λόγο κι αυτός αλλά μόλις έμαθε το στόρυ, της έβαλε χοντρό χέρι : "Μα καλά, δεν είδες το παιδάκι?" της είπε.

Απογοήτευση για τη σαπίλα μας. Αν μια γυναίκα 30-35 ετών δεν επιδεικνύει την παραμικρή ευαισθησία σε ένα μεσήλικα μ' ένα καρότσι με πιτσιρίκι πάνω, πού βαδίζουμε ρε γαμώτο? "Μεμονωμένη περίπτωση" θα πει κάποιος αλλά δε συμφωνώ. Χρόνια πριν θα ήταν αδιανόητο να ακούσεις γυναίκα με τρόπο χειρότερο από νταλικιέρη να επιτίθεται σε πεζό και μάλιστα με καρότσι!Το άσχημο δε, είναι ότι τέτοια "μεμονωμένα" περιστατικά, αντί να μειώνονται αυξάνονται.

Εργασία και χαρά.......

Απ' τις 12 Αυγούστου έχω να γράψω κάτι. Για να πω την αλήθεια, αναρωτιόμουν αν έχει κάποιο νόημα να ασχολείται κανείς περαιτέρω με αυτή την αισχρή καθημερινότητα την οποία κάποιοι επιμένουν να συντηρούν και υποχρεώνουν και τους υπόλοιπους να την ανέχονται.

Μπορεί να ξενίσει κάποιους αυτή μου η αποστροφή και να αντιτείνουν ότι βγάζω την ουρά μου απ' έξω. Ποσώς μ' ενδιαφέρει όμως και ναι, όντως τη βγάζω απ' έξω διότι η καθημερινή προσπάθεια μου να αντιμετωπίσω επιτυχώς την κάθε είδους αλητεία χωρίς να παρασυρθώ στον ίδιο κατήφορο, έχει το κόστος της, ένα κόστος που δεν αναλαμβάνουν όλοι.

Τέλος πάντων. Όσο μπορώ και δε βαριέμαι, θα καταθέτω κάποιες απόψεις και εμπειρίες, έχοντας όμως απωλέσει τελείως την ελπίδα εξεύρεσης λύσης.

Εργασία λοιπόν. Εργασία και χαρά έλεγαν παλιά. Εργασία και σκατά λέω εγώ. Δουλεία, στην οποία μάλιστα πολλές φορές δεν είναι ο αφέντης αυτός που σε καταδυναστεύει αλλά οι ενδιάμεσοι (προϊστάμενοι, κλπ) και κυρίως οι συνάδελφοι σου.

Άδεια. Όλοι τη δικαιούνται. Κάποιοι όμως προφανώς τη "δικαιούνται" περισσότερο. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι κάποιοι/ες μπορούν να πάρουν αέρα πατέρα άδεια όποτε γουστάρουν κι άλλοι/ες να πρέπει να στήσουν κώλο και να φιλήσουν κατουρημένες ποδιές. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι όποτε επιστρέφω απ' την άδεια μου βρίσκω στίβες τη δουλειά ενώ όταν φεύγω δεν αφήνω καμμία εκκρεμότητα σε κανέναν. Τη στιγμή μάλιστα που άλλοι στην εταιρεία, με το που επιστρέφουν είναι άνετοι και ωραίοι και το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να φτιάξουν καφέ και να αρχίσουν από λευκή σελίδα την εργασία τους.

Άλλη πτυχή του θέματος : Πώς αντιμετωπίζει η εταιρεία την κάθε Γαρουφαλλιά που είναι καλή υπάλληλος, έρχεται πρώτη απ' τον προϊστάμενο της και φεύγει πολύ μετά? Ο προϊστάμενος της την εκτιμά τόσο πολύ, που σε κάποια αντιπαράθεση της Γαρουφαλλιάς με συνάδελφο της για το θέμα της άδειας (δε χρειάζεται να πω ποιός είχε δίκιο), ο προϊσταμενάρας έκανε την κότα στον μη έχοντα δίκιο και σταύρωσε την καλή του την υπάλληλο. Η οποία άλλαξε όλα της τα σχέδια (κακώς βέβαια διότι έπρεπε να του αλλάξει τον αδόξαστο).

Το ακόμη πιό ωραίο είναι ο κυκεώνας αντικαταστάσεων που υφίσταται. Ο Αντώνης αντικαθιστά το Μπάμπη. Ο Μπάμπης δεν γουστάρει να αντικαταστήσει τον Αντώνη, γι' αυτό τον Αντώνη αντικαθιστά ο Λάμπης. Τον Λάμπη δεν τον αντικαθιστά κανένας, αυτός όμως εκτός απ' τον Αντώνη αντικαθιστά και το Νώντα και το Φώντα. Η Λίτσα κάνει τη δουλειά της Πίτσας. Και της Κίτσας. Και της Νίτσας. Της έχουν εν ολίγοις φορτώσει όλη τη δουλειά 3-4 ατόμων και την βγάζει πέρα αγόγγυστα και πολύ πιό γρήγορα απ' τις προαναφερθείσες κυρίες. Η Λίτσα και ο Λάμπης, η κάθε Λίτσα και Λάμπης, αντί να επαινούνται για το ότι φέρνουν βόλτα μεγάλο μέρος της δουλειάς της εταιρείας, αντιθέτως αντιμετωπίζονται σαν τα μαύρα πρόβατα επειδή δεν έχουν πλάτες. Ωσάν γαϊδούρια, φορτώνονται συνεχώς καθήκοντα και ωσάν κώλοι τουρλωμένοι, όποιος περαστικός έχει κάψες, τα κατεβάζει και τους τον φερμάρει.

Υγεία. Όλοι μεριμνούν για την υγεία του συνάδελφου τους. Κανείς δεν καπνίζει, όλοι διατηρούν τους χώρους καθαρούς, όλοι τραβάνε το καζανάκι και πλένουν τα χέρια τους. Δεν υπάρχει δλδ υπάλληλος βρωμύλος που να γλύφει τα χαρτιά και να τα βάζει στο στόμα του, ούτε κατά διάνοια. Ούτε άρρωστοι που αναγκάζονται να ανέχονται την καπνούρα των καλών τους συνάδελφων οι οποίοι μάλιστα κρυώνουν και δε θέλουν ν' ανοίξουν παράθυρο να μπει καθαρός (?) αέρας. Ούτε έγκυος που επίσης να ανέχεται την καπνούρα των γυναικών (το τονίζω αυτό) συναδέλφων της οι οποίες δε δίνουν δεκάρα για την ζημιά που κάνουν σε ένα έμβρυο.

Δεν υφίσταται θέμα επίσης ότι με το που πάθεις κάτι, μια ζημιά, ένα τραυματισμό, όλοι θα σε υποστηρίξουν οπως πχ έκαναν με τη Βούλα που έπαθε μια ζημιά στο λαιμό και έβαλε κολλάρο. Στην καλή της εταιρεία, στην οποία είχε καθήκοντα γραμματειακής υποστήριξης (τηλέφωνο και ταυτόχρονη αρχειοθέτηση τεράστιου όγκου αρχείων - πώς διάολο γίνεται ταυτόχρονα αυτό από ένα άτομο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω-), οι "κυρίες" συνάδελφοι της ζορίστηκαν διότι θα έπρεπε να αναλάβει κάποια άλλη τη δουλειά της. Και φυσικά, μετά από λίγο καιρό δεν έλειψαν τα σχόλια του τύπου "στο σπίτι ο άντρας σου σου κάνει όλες τις δουλειές?" και κάτι τέτοια "όμορφα".

Η φίλη μας η Βούλα ειδικά, είναι πολύ άτυχη. Κατά ένα περίεργο τρόπο, δε στέριωσε σε καμμία δουλειά της. Λες να ήταν τόσο βούρλο? Προφανώς, διότι όταν ήταν να παντρευτεί το δήλωσε ευθύς εξαρχής. Και μέσα σε μια βδομάδα πήρε ΤΟ ΜΠΟΥΛΟ (στην οπαδική καθομιλουμένη....). Προτού γίνει αυτό, είχαν προλάβει βέβαια οι καλές της οι συνάδελφοι (κάποιες εκ των οποίων έβγαζαν και το πρόγραμμα εργασίας βεβαίως βεβαίως) να της τον φερμάρουν από πίσω κι από 'μπρος ουκ ολίγες φορές. Να τη βάλουν πχ 14 συνεχόμενες μέρες χωρίς ρεπό. Να τη βάλουν πχ βάρδια 15:00-23:00 και καπάκι 07:00-15:00. Φτάσανε στο σημείο, όταν κάποτε χάθηκαν λεφτά απ' το ταμείο (τα οποία τα πουταναριά του κερατά κλέβανε και μετά ζητούσαν απ' τα υπόλοιπα "θύματα" συναδέλφους τους να βάλουν ρεφενέ για να κλείσει το ταμείο)κι αυτή είχε άδεια, να της ζητήσουν τα λεφτά!(εννοείται πως πήραν απ' τα τρία το μακρύτερο)...

Μεγάλο βούρλο η Βούλα που λέτε. Πάντα καλωσυνάτη, πρόθυμη, κυρία. Και πάντα στο φτύσιμο διότι δεν είχε πλάτες μεγαλογιατρών, κάτι πολύ σπουδαίο όταν εργάζεσαι σε διαγνωστικά κέντρα, έστω κι αν αυτά είναι μεγαλοεταιρείες του χώρου που υποτίθεται τα πράγματα είναι πιό αντικειμενικά(στην ουσία εταιρείες του κώλου, διότι όταν φτάνεις στο σημείο να λες στους υπαλλήλους σου στο ταμείο να μη δίνουν ρέστα κάτω από 2 ευρώ, πάει να πει ότι είσαι αλήτης, τσίπης και γύφτος).

Αγόγγυστα η Βούλα έκανε για μήνες τη διαδρομή Κηφισιά-Πειραιά και τούμπαλιν. Αγόγγυστα κι ο άντρας την πηγαινοέφερνε καθημερινά, προτού πάει στη δουλειά του. Κι αγόγγυστα βέβαια κάποια άλλη με βύσμα πήρε τη θέση της και όλα το γνωστό τους δρόμο.

Αποκορύφωμα στην πορεία της Βούλας ήταν η αλήτικη συμπεριφορά που επέδειξαν στην τελευταία της δουλειά : Όταν (για τους γνωστούς λόγους) αποφάσισαν να τη σχολάσουν, της έπαιξαν ένα αισχρό παιχνίδι : Έκαναν συμβούλιο και έβαλαν κάποιον "κύριο" από μια εταιρεία εκπαίδευσης στελεχών ή τί σκατά ήταν αυτό που ήταν, να κάνει "έρευνα" για το πόσο καλά φέρεται το προσωπικό. Κι επειδή η απάντηση που έλαβαν απ' την Βούλα (την οποία είχαν σε ανοιχτή ακρόαση και σε πλήρη διαδικασία παγίδευσης της με συνεχείς πονηρές ερωτήσεις τις οποίες δεν έκαναν σε καμμία άλλη ενώ ούτε εκπαίδευση είχε προηγηθεί) δεν τους άρεσε, βρήκαν την αφορμή και.......γεια σας.

Ο Ρούλης. Ο φίλος μας ο Ρούλης είναι τρελλός. Ο τρελλός του χωριού ή μάλλον της εταιρείας του. Όλη μέρα πάνω κάτω, βρίζει, μιλάει ασυνάρτητα, είναι βάρος σε όλους. Θα περίμενε κανείς ότι τον έχουν του κλώτσου και του μπάτσου. Και όμως, με τον τρόπο του ζει και βασιλεύει. Μόνο να του την τινάξουν δεν έχει ζητήσει ακόμη μια και όλα τα άλλα παράλογα αιτήματα του έχουν ικανοποιηθεί μια και είτε τον λυπούνται, είτε βαριούνται να του τραβήξουν δυό-τρείς κλωτσιές, όπως του αρμόζει. Ο Ρούλης είναι ότι καλύτερο για το ηθικό του κάθε μ@λάκα υπάλληλου που φέρεται σαν κύριος και δίνει το μέγιστο των δυνατοτήτων του. Eίναι σα να σε φτύνουν στη μάπα και να σου λένε "δε σ' έφτυσα ηλίθιε, ψιχαλίζει".

Ο Ιάσονας. Ο Ιάσονας είναι ο προϊστάμενος. Καλό παιδί αλλά όπως έλεγε κι ο αείμνηστος Κωνσταντάρας στο "ο τρελλός τά 'χει 400", "ο γιος σας κυρία μου, στο σινεμά κάνει μόνο για να πουλάει αναψυκτικά και γκαζόζες". Παντελονιάζει πολλά πάνω και κάτω απ' το τραπέζι και δεν τρέχει μία. Δεν είναι ικανός να αποφασίσει ούτε αν θέλει να κλάσει ή να φωνάξει. Δε λέει όχι σε κανέναν, δεν αντιμιλάει σε κανέναν, δε στηρίζει ποτέ τους υπαλλήλους του σε τρίτους, παρά μόνο τους ζητάει και τα ρέστα, παρ΄όλο που τον έχουν σώσει ίσαμε δέκα ντουζίνες φορές. Κι αυτό το ανθρωπάκι, προχωράει, ανεβαίνει, παντελονιάζει. Ωραίος τύπος....

Ο Φανούρης είναι καλό παιδί. Και άξιο παληκάρι. Ο Φανούρης πήγε στη νέα του δουλειά με ζήλο και προσπάθησε να φέρει εις πέρας κάποια καθήκοντα που του ανάθεσαν (αν και ήταν παντελώς άσχετα με τον λόγο για τον οποίο έπιασε δουλειά). Με καλή πίστη ο Φανούρης, έβλεπε όλους τους συναδέλφους του σαν φίλους. Του χαμογελούσαν και θεωρούσε ότι όλα πήγαιναν πρίμα. Κι έρχεται που λες μια ωραία πρωία και του ζητάει ο προϊστάμενος του να γίνει το Χ. Για να γίνει το Χ, ο Φανούρης έπρεπε να τσεκάρει με κάποιον υπεύθυνο τις δυνατότητες. Ο υπεύθυνος του είπε όχι και φυσικά το ίδιο μετέφερε. Έλα όμως που όταν κλήθηκαν και οι δύο μπροστά στον προϊστάμενο, ο υπεύθυνος τά 'φερε τούμπα και είπε "να το δούμε, και μάλλον γίνεται", κλπ, κλπ. Κάγκελο ο Φανουράκης. Πάει η πίστη του στα χαμόγελα του Φανουράκη. Πάρε τα κάκαλα μας Φανουράκη μου.

Περιαστική υλοτομεία, περιαστική αλητεία (update)

Επανέρχομαι στο θέμα 50 μέρες μετά για να δούμε τί έγινε τελικά για τα ταλαίπωρα δεντράκια που έκοψαν κάποιοι κάφροι.

Για να δούμε.......για να δούμε......α...τίποτα. Απολύτως τίποτα. 50 ολόκληρες μέρες και κανείς από τις δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες απευθύνθηκα δεν μπήκε στον κόπο να "γεμίσει" το κενό που δημιουργήθηκε. Το κακό είναι ότι τα ταλαίπωρα δεντράκια πέταξαν κάποια φύλλα και το παλεύουν. Λέω "κακό" διότι πάω στοίχημα ότι βάσει αυτού του γεγονότος θα βγουν και θα πουν "ορίστε, ζωντανά είναι τα δέντρα". Έτσι, θα δικαιωθεί η πράξη του αλήτη που τα έκοψε μια και τη δουλειά του θα την έχει κάνει. "Και το πρόστιμο, η δίκη? Αυτά δε μετράνε ρε αντικάφρε?" θα πει κάποιος. Βεβαίως. Όλα αυτά όμως είναι μελλοντικά θέματα κι αν κρίνω απ' την ταχύτητα που διακρίνει την δικαιοσύνη στη χώρα μας......φέξε μου και γλύστρισα. Άσε δε που ένα γνωστό να έχει ο αλήτης,.....ξαναφέξε μου και ξαναγλύστρισα.

Τί να πεις. Από μια άλλη άποψη, είναι σωστό να ξεριζωθεί ένα δέντρο το οποίο είναι ακόμη ζωντανό? Όχι βέβαια. Ας το πάρουν και ας το βάλουν σε άλλο σημείο της πόλης όπου δεν υπάρχει δεντροφύτευση. Το ζητούμενο είναι (όπως είχα πει και στην αρχική μου αναφορά) να αποκατασταθεί η ζημιά και η εικόνα του πεζοδρομίου να γίνει όπως πριν.

Α, ξέχασα : Δίπλα στα δύο κομμένα, βάλανε δυό γλάστρες με κάποια κωνοφόρα τα οποία φτάνουν περίπου στο ύψος των κομμένων. Προφανώς κάποιος δικηγόρος σφύριξε στα παληκάρια που προέβησαν στη...."μαγκιά", ότι έτσι θα δείξουν καλή διαγωγή.

Ανθρωποειδή εναντίον σκύλου!

Aπό την Ελευθεροτυπία :

"Ενα θλιβερό περιστατικό κακοποίησης και θανάτωσης ζώου από αγνώστους προκαλεί την οργή των φιλοζωικών συλλόγων. Η πρόεδρος του χανιώτικου Συλλόγου Προστασίας Ζώων, Αναστασία Μπομπολάκη, κατήγγειλε πως στο Νεροχώρι του Δήμου Φρε άγνωστοι σούβλισαν και στη συνέχεια κρέμασαν στην πλατεία του χωριού έναν σκύλο. Το πρωτοφανές έθεσαν υπόψη του αντιδημάρχου Χανίων, Βαγγέλη Σαματά, μέλη φιλοζωικών οργανώσεων του νομού.

«Καταδικάζουμε την αποτρόπαιη πράξη στο Νεροχώρι, καλούμε τον δήμαρχο Φρε να πάρει άμεσα θέση, να καταδικάσει τη συγκεκριμένη πράξη», είπε η πρόεδρος του Συλλόγου. Ο δήμαρχος Φρε, Νίκος Γιαννούλης, καταδίκασε το περιστατικό και κοινοποίησε πως το θέμα θα συζητηθεί στο δημοτικό συμβούλιο.

Τον αποτροπιασμό του εξέφρασε και ο αντιδήμαρχος Βαγγέλης Σαματάς."

Λαός που δε σέβεται τα ζώα, τα παιδιά και τις κοινωνικές εκδηλώσεις της ζωής και του θανάτου, δεν έχει μέλλον.

Ο(ρ)ΣΕ.....

Αντιγράφω απ' την Καθημερινή :

"Μήνυση σε βάρος του ΟΣΕ και κατά παντός υπευθύνου θα υποβάλλει ο Δήμος Αθηναίων, ύστερα από εντολή του δημάρχου, Νικήτα Κακλαμάνη, με αφορμή την κοπή 71 δέντρων σε δύο διαφορετικά σημεία, επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως στα Σεπόλια.

Ειδικότερα, ο Ο.Σ.Ε., μέσω εργολάβου, προχώρησε στην κοπή 17 μουριών, 15 πεύκων, 32 σοφόρων, 4 κυπαρισσιών, 3 σφενδάμων και μεγάλων θάμνων στην περιοχή των Σεπολίων, λόγω έργων του Οργανισμού στην περιοχή.

Έντονη ήταν η αντίδραση του Δήμαρχου Αθηναίων, ο οποίος δήλωσε:

«Η Διοίκηση του Ο.Σ.Ε., χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και πολύ περισσότερο έγκριση (ίσως επειδή ήξεραν την απάντηση) από το Δήμο της Αθήνας, προέβη, μέσω εργολάβου, σε κοπή 71 δένδρων και μεγάλων θάμνων στην περιοχή των Σεπολίων, λόγω έργων του Οργανισμού.

Η ενέργειά τους κρίνεται απαράδεκτη, γι' αυτό και έδωσα εντολή υποβολής μηνύσεως κατά του Ο.Σ.Ε, αλλά και κατά παντός υπευθύνου. Παρότι θεωρώ ότι η πολιτική ηγεσία αγνοούσε το θέμα, ζητώ την άμεση παρέμβαση του Κ. Χατζηδάκη, προκειμένου να μην επαναληφθεί το ίδιο απαράδεκτο γεγονός.

Η υπηρεσία Πρασίνου του Δήμου, ύστερα από εντολή μου, θα προχωρήσει σε άμεση δενδροφύτευση της περιοχής.

Τέλος, ήρθε η ώρα, όλο το αστικό πράσινο να περιέλθει στη δικαιοδοσία, αλλά και την περιουσία του Δήμου της Αθήνας».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ"

Τί να πει κανείς. Αισθάνεται ολίγον βλαξ διότι έκανε τόσο ντόρο για δύο δέντρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες δε, λέγεται πως ο ΟΣΕ ενήργησε βάσει περιβαλλοντικής μελέτης. Το ερώτημα είναι ποιός υπέγραψε μια τέτοια μελέτη, κλπ, κλπ γνωστά και μη εξαιρετέα.

Θεωρώ πως η μόνη ελπίδα αυτού του τόπου και ειδικά των μεγάλων πόλεων (και ακόμη ειδικότερα της Αθήνας) είναι τα νέα παιδιά τα οποία καλούνται να βιώσουν μια απάνθρωπη κατάσταση απ' τα γεννοφάσκια τους ακόμη. Ένας πενηντάρης κι ένας εξηντάρης δεν έζησαν τη νεότητα τους στις ίδιες συνθήκες που την έζησα εγώ ως 35άρης, όπως επίσης κι εγώ υπολείπομαι έναντι των σημερινών 15άρηδων, 20άρηδων, κλπ. Η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει και καθίσταται τελείως ακατάλληλη για να ζήσουν άνθρωποι και να εξακολουθούν να διατηρούν σώας τας φρένας τους. Γι' αυτό λοιπόν, φρονώ πως όσο προχωράμε, παρ' όλο που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και η σάπια νοοτροπία βροντοφωνάζουν στον κάθε πιτσιρικά "μόλυνε, κάψε, κατάστρεψε αρκεί να βγάλεις φράγκα", η κατάσταση θα βελτιωθεί.

Είναι και οι διεθνείς συγκυρίες που επιβάλλουν τη βελτίωση της περιβαλλοντικής μας συνείδησης, είναι και το γεγονός πως οι σημερινοί νέοι ταξιδεύουν στο εξωτερικό πολύ περισσότερο απ' τις παλαιότερες γενιές, είναι και το ίντερνετ που δίνει πολύ πιό εύκολα εικόνες άλλων ευρωπαϊκών πόλεων και πλέον ο πιτσιρικάς δε θα τρώει για πολύ ακόμη στη μάπα το παραμύθι περί Ελλάδας-επίγειου παράδεισου.