Χαίρε Τάκη Λεμονή. Εσύ έφυγες νωρίς......

Το ιστολόγιο αυτό όπως είπαμε ασχολείται με κάθε τί που προσβάλλει τον πολιτισμό μας. Δε θα μπορούσε να μείνει άπραγο, σε όσα έλαβαν χώρα χθες σχετικά με την ομάδα μου, τον Ολυμπιακό και την απομάκρυνση του προπονητή της κυρίου Τάκη Λεμονή απ' τον ανεκδιήγητο πρόεδρο Σωκράτη Κόκκαλη, τον άνθρωπο κατ' εξοχήν παράδειγμα αμετροέπειας και αλαζονείας, γνήσιο τέκνο του βιομηχανικού κόσμου αυτής της χώρας, τον πιό τρανό απ' τους καφροπρόεδρους μαζί με τον πασίγνωστό Χεσούς Χιλ, τον Μπερνάρ Ταπί και μερικούς άλλους ακόμη διεθνείς "αστέρες".

Τα γιατί και τα πώς έφυγε ο αγαπητός Τάκης, ο άνθρωπος τον οποίο προσωπικά αρχικώς δεν πίστεψα αλλά η σοβαρότητα του, η δουλειά του και η προσπάθεια του με έκαναν να αναθεωρήσω και να κάνω στροφή 180 μοιρών, τα γνωρίζουν μόνον τα ανθρωπάκια που τον έδιωξαν. Φήμες λένε πολλά, τα πιό αθώα εκ των οποίων σχετίζονται με την απλή και ανόθευτη βλακεία, τους μικροεγωϊσμούς και τα μικροσυμφέροντα ανθρώπων λίγων για μια τέτοια μεγάλη ομάδα όπως ο Θρύλος, ανθρώπων που δεν είναι ικανοί ούτε να δέσουν τα παπούτσια του ανθρώπου που έφερε ευρωπαϊκή δόξα στην ομάδα μας και περηφάνια στις καρδιές μας.

Το σημείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε και έχει περισσότερο σχέση με το θέμα του ιστολογίου, είναι η πικρή διαπίστωση πως στη χώρα αυτή, στη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, ακόμη και ο καλύτερος να είσαι κάποιος, κάποιοι, θα σε φάνε αν έχουν την ευκαιρία. Το είδαμε με τον μεγάλο φυσικό κο Νανόπουλο πριν μερικά χρόνια, όταν μερικοί καρεκλοκένταυροι Πρυτάνεις και λοιπά κοπρόσκυλα έκατσαν πάνω στα τυπικά του θέματος και προσπάθησαν να τον κάνουν να γυρίσει πίσω στην Αμερική. Το έχουμε δει και με άλλους, πολλούς, το είδαμε χθες και με έναν άνθρωπο τίμιο, εργατικό και ειλικρινή, που πάντα στήριζε τους υφισταμένους του, που ποτέ δεν κρύφτηκε, δεν δικαιολογήθηκε για τίποτα.

Η Ελλάδα έχει καταντήσει νεκροταφείο ελεφάντων. Η δημιουργία ανθεί σε πολύ μικρή κλίμακα πάντα υπό το βάρος της σαπίλας, της αλητείας, της κλίκας, του βύσματος, των κονέ και φυσικά υπό το επίσης τεράστιο βάρος της ασυδοσίας των εργοδοτών που σκέπτονται και δρουν ως αυτοκράτορες, οι υπάλληλοι των οποίων πρέπει να τρέχουν πίσω τους σαν μπάτλερ/σφουγγοκωλάριοι. Το θέμα έχει σίγουρα πάρα πολύ ψωμί και θα επιστρέψω, θέλοντας προς το παρόν να μείνω στο θέμα Λεμονή θα σχολιάσω απλά ότι με την απόλυση αυτή, η ομάδα έχασε την ευκαιρία να βγει απ' το τέλμα στο οποίο βρισκόταν. Ο Σωκράτης ο Μέγας αποφάσισε πως το δημιούργημα του Λεμονή έπαψε πια να του προκαλεί ευχαρίστηση και αποφάσισε να του πάρει το κεφάλι.

Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως και κάποτε σ' αυτή τη ζωή ο καθένας λαβαίνει ότι του αξίζει.....