Eπιστολή προς Δήμαρχο Δραπετσώνας

Το ακόλουθο εστάλη μόλις προ ολίγου στο Γραφείο του Δήμαρχου :

"Προς : Γραφείο Δήμαρχου

Δραπετσώνα, 16 Απριλίου 2008


Θέμα : «Ελεύθερα Πεζοδρόμια»

Αξιότιμε Κύριε Δήμαρχε,

Όντας δημότης Δραπετσώνας, κινούμενος συχνά στους δρόμους του Δήμου μας είτε πεζή είτε σύροντας παιδικό καρότσι, έχω διαπιστώσει και συνεχίζω να διαπιστώνω καθημερινά πως ακόμη και ο δικός μας Δήμος, ο οποίος απέχει μακράν απ’ το να μπορεί να χαρακτηριστεί ως πυκνοκατοικημένος ή/και έχων σοβαρά προβλήματα συγκοινωνίας, διατελεί υπό το καθεστώς της γνωστής ομηρείας απ’ την οποία υποφέρει η πλειοψηφία των Δήμων της πρωτεύουσας (και όχι μόνο) : Αναφέρομαι στην αδυναμία των πεζών να κινηθούν απρόσκοπτα στα πεζοδρόμια, κάτι που οφείλεται στο μεγαλύτερο ποσοστό στο παράνομο παρκάρισμα των αυτοκινήτων πάνω σε αυτά, ένα φαινόμενο που υποχρεώνει όλους να κινούμαστε καθημερινά μέσα στα πλαίσια διαρκούς απειλής της ζωής μας και της σωματικής μας ακεραιότητας.

Στον ιστοχώρο τον οποίο διατηρώ στη διεύθυνση antikafrila.blogspot.com και στο άρθρο μου με τίτλο «Η Χούντα του Αυτοκίνητου : Δραπετσώνα και πέριξ» (σύνδεσμος: http://antikafrila.blogspot.com/2008/04/3.html), έχει τη δυνατότητα να δει κανείς τα αποτελέσματα μιας σύντομης έρευνας σχετικά με το θέμα του παράνομου παρκαρίσματος, μιας πολύ μικρής έρευνας διότι δεν περιλαμβάνει παρά ελάχιστους δρόμους της πόλης μας και να διαπιστώσει το τεράστιο μέγεθος του προβλήματος. Λυπούμαι που το λέω αλλά η εικόνα είναι αποκαρδιωτική και τα όσα περιγράφω δεν απέχουν από την πλήρη και επικίνδυνη πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που αγγίζει ακόμη και τον περιβάλλοντα χώρο του Δημαρχείου στον οποίο πολύ εύκολα κανείς μπορεί να δει επίσης μεγάλες παραβάσεις του ΚΟΚ, διπλοπαρκαρίσματα, παρκαρίσματα μεγάλων φορτηγών και πούλμαν που κόβουν την ορατότητα των διερχόμενων οχημάτων, κλπ.

Το πρόβλημα κύριε Δήμαρχε έχει γιγαντωθεί. Ο πεζός καθημερινά παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα και πολλές φορές δεν το συνειδητοποιεί ούτε ο ίδιος, τόσο πολύ έχει εδραιωθεί -δυστυχώς- στη νοοτροπία μας η προτεραιότητα της χρήσης του αυτοκίνητου και η απαξίωση του δικαιώματος των πεζών να κινούνται ελεύθερα. Θεωρώ πως το θέμα είναι άμεσης προτεραιότητας, ίσως το πλέον σημαντικό για την υγεία και την ευζωία των πολιτών κι αυτό διότι τα αυτοκίνητα κάθε μέρα που περνά πληθαίνουν, η προσοχή του οδηγού είναι όλο και πιο εύκολο πλέον να αποσπασθεί από το δρόμο και καθώς μεγάλο μέρος των συχνά κακής ποιότητας πεζοδρομίων είναι κατειλημμένο κι οι πεζοί αναγκάζονται να κατεβαίνουν στο δρόμο, είναι καθαρά θέμα τύχης το να μη συμβεί ατύχημα. Λάβετε υπ’ όψιν σας επίσης πως ακόμη κι ένα ατύχημα λόγω αυτής της κατάστασης να συμβεί και ένας συνάνθρωπος μας χάσει τη ζωή του ή να τραυματιστεί σοβαρά, η γνώση του ότι το συμβάν αυτό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν είχαν παρθεί τα κατάλληλα μέτρα, καθιστά κάθε αρμόδιο συνυπεύθυνο.

Ερωτώ : Έχει έλθει το θέμα σε κάποια συζήτηση του Δημοτικού Συμβουλίου? Αν ναι, τι απόφαση πάρθηκε? Αν όχι, τότε τι προτίθεστε να κάνετε? Είναι γεγονός πως Δημοτική Αστυνομία δεν υπάρχει. Μήπως θα έπρεπε να σκεφθείτε σοβαρά την ίδρυση έστω και μιας ολιγομελούς τέτοιας? Καταλαβαίνω ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και καθώς ακούγεται τα οικονομικά του Δήμου δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση αλλά δε θα πρέπει κάποτε και ο Δήμος μας να αστυνομεύει τα του οίκου του? Εναλλακτικά, όσον αφορά τα οχήματα, μήπως θα ήταν δυνατό σε συνεργασία με την Τροχαία Πειραιά να γίνεται ένας περιοδικός έλεγχος των δρόμων και επιβολή προστίμων στις βασικότερες τουλάχιστον αρτηρίες όπου κινείται (και κινδυνεύει) ο πολύς κόσμος?

Προσωπικά είμαι σε απόγνωση όπως το ίδιο συμβαίνει και με αρκετούς άλλους με τους οποίους έχει τύχει να συζητήσω για το θέμα. Η επιλογές μου ως απλού πολίτη, όπως καταλαβαίνετε δεν είναι πολλές : Ή θα πρέπει να έρθω σε αντιπαράθεση με τον παρανομούντα (εάν φυσικά τον βρω), κάτι που πιθανότατα να οδηγήσει σε απρόβλεπτες καταστάσεις μια και η ασυδοσία όπως είπαμε έχει γίνει αναπόσπαστο στοιχείο της νοοτροπίας μας και η αντίδραση του ασύδοτου στη νομιμότητα είναι αρκετές φορές εκρηκτική, ή θα πρέπει να καλέσω ο ίδιος την Τροχαία, κάτι που επίσης δεν βοηθά και πολύ διότι το μέγεθος του προβλήματος είναι τόσο μεγάλο που θεωρώ απίθανο να αρχίσει πχ η Τροχαία να γράφει κατ’ υπόδειξη μου όλους όσοι μπορεί να έχουν σταθμεύσει πάνω σε ένα πεζοδρόμιο (και όπως θα δείτε απ’ τις φωτογραφίες μου, αυτοί μπορεί να είναι αρκετοί). Κι ας μην ξεχνάμε ότι η Τροχαία δε μπορεί να κάνει και πολλά για άλλα θέματα όπως είναι τα παρατημένα μπάζα και σκουπίδια, τα καφάσια έξω από μανάβικα και τα κάθε άλλης -εκτός αυτοκινήτων- φύσεως εμπόδια. Αυτά είναι θέμα του Δήμου ( για τα οποία θα αναφερθώ σε επόμενο άρθρο μου). Εν κατακλείδι, ο πλέον αρμόδιος για να προσπαθήσει να επιλύσει την κατάσταση στο σύνολο της είναι ο Δήμος Δραπετσώνας.

Θα εκτιμούσα αφάνταστα εάν σπαταλούσατε ελάχιστο απ’ τον χρόνο σας για να δείτε τις φωτογραφίες του άρθρου μου στο διαδίκτυο. Ακόμη κι αυτό να μην έχετε τη δυνατότητα να πράξετε όμως, αρκεί μια απλή βόλτα σε μερικούς δρόμους της Δραπετσώνας για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι το μέγεθος του προβλήματος.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας κι ελπίζω η επιστολή μου αυτή να αποτελέσει το έναυσμα για την βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη μας, μια βελτίωση για την οποία θα σας ευγνωμονούμε και θα αποτελεί μέγιστο έργο και υπηρεσία προς τη Δραπετσώνα.

Μετά τιμής,"